تأثیر تمرینات هوازى بر ویسفاتین سرم و برخى شاخص هاى خطر سندرم سوخت وسازی در مردان چاق

مطالعات اخیر نشان مى دهند ویسفاتین، آدیپوسایتوکین شناخته شدة جدیدی است که با چاقى افزایش مى یابد و ممکن است به طور بالقوه اثر التهاب زایى داشته باشد. از آنجا که ارتباط بین میزان ویسفاتین سرم با سندرم سوخت وسازی و تمرین هوازى به روشنى مشخص نشده است، هدف مطالعة حاضر عبارت است از بررسى تأثیر تمرینات هوازى بر میزان ویسفاتین سرم و برخى شاخص هاى خطر سندرم سوخت وسازی در مردان چاق. بیست مرد چاق داوطلب شدند و به طور تصادفى در دو گروه تجربى (ده نفر) و کنترل (ده نفر) قرار گرفتند. پروتکل تمرین شامل انجام تمرینات هوازى به تعداد سه جلسه در هفته و به مدت ده هفته بود. برنامة تمرین هر جلسه شامل دویدن نرم با شدت 65 تا 75 درصد حداکثر ضربان قلب و به مدت ده دقیقه بود. براى پیروى از اصل اضافه بار، در هر جلسه نیم دقیقه به زمان دویدن افزوده مى شد تا اینکه در جلسة آخر، زمان دویدن به 25 دقیقه مستقل تحلیل شدند. نتایج t رسید. قبل و بعد از دورة تمرینى، خون گیرى انجام شد. داده ها با استفاده از آزمون سرم را بین دو گروه کنترل و TG و LDL، TC ، کاهش معنادار ویسفاتین سرم و عدم تغییر مقاومت به انسولین تجربى نشان داد. همچنین، انجام تمرینات هوازى باعث کاهش معنادار شاخص تودة بدن، وزن بدن، نسبت محیط سرم و حداکثر اکسیژن مصرفى شد. مى توان گفت انجام ده HDL کمر به لگن، درصد چربى بدن و افزایش معنادار هفته تمرین هوازى باعث کاهش معنادار ویسفاتین سرم در مردان چاق مى شود، اما این کاهش با بهبود شاخص هاى سندرم سوخت وسازی همچون مقاومت به انسولین و نیمرخ لیپیدى همراه نیست.